Będąc dzieckiem każde lato spędzałem w Dolinie Baryczy. To miejsce kojarzy mi się z żabami, orzechowcami, jeżynami i papierówkami, ale przede wszystkim śladami pozostawionymi przez Niemców: przestronnym gankiem, świętym obrazem, którego nie zdjęli ze ściany, porzuconymi narzędziami rolniczymi i toaletką w stylu art deco ze składanym lustrem.
W swoim najnowszym zbiorze esejów (“Zasłona”) Milan Kundera uderza w sprawdzone tony, przeciwstawiając sobie Francuzów i Środkowoeuropejczyków. Dla tych pierwszych, jak pisze, największym koszmarem estetycznym jest pospolitość, dla tych drugich – kicz, który nazywa “różową zasłoną rzuconą na rzeczywistość”.
Jakiś czas temu natknąłem się na wywiad z blogerem piszącym o czekoladzie. Opowiadał o szlachetnych odmianach kakaowca, o czekoladach z ziaren dziko rosnących drzew i o tym, że za dobrą tabliczkę trzeba dać co najmniej kilkadziesiąt złotych.
Jedno z Bandol, jedno z Burgundii i jedno z Doliny Loary. Trzy bardzo różne wina francuskie od cenionych producentów, które rozpoczynają grudniowe wietrzenie magazynu Enoeno.
Winotake okazało się największym zwycięzcą jubileuszowej gali Grand Prix Magazynu Wino. Wrocławski importer zgarnął aż cztery medale, w tym dwa złote. Hirotke Ikeda znów rozbił bank i pokazał, że najlepiej czuje się w Italii, gdzie zapuszcza się z godną pozazdroszczenia częstotliwością.
Winotake, jeden z najciekawszych importerów w Polsce, przeczesuje kolejne regiony Włoch w poszukiwaniu naturalnych win. Ostatnio na półkach pojawiła się Valpolicella, a w kolejce czeka Kampania.
