W swoim najnowszym zbiorze esejów (“Zasłona”) Milan Kundera uderza w sprawdzone tony, przeciwstawiając sobie Francuzów i Środkowoeuropejczyków. Dla tych pierwszych, jak pisze, największym koszmarem estetycznym jest pospolitość, dla tych drugich – kicz, który nazywa “różową zasłoną rzuconą na rzeczywistość”.
Pomysł na ten wyjazd był prosty: poznać Niemcy od nierieslingowej strony. Zobaczyć, jak wiele ciekawych win robi się tam z innych odmian. Żaden region nie nadaje się do tego lepiej niż Wirtembergia.
Będąc niedawno w Oslo, odwiedziłem jeden z najbardziej znanych wine barów w mieście. Oferuje tylko wina z Toskanii i to za ceny przystosowane do kieszeni nabywców toskańskich nieruchomości.
Nowa oferta win węgierskich w Lidlu wzbudziła spore zainteresowanie, ale w blogosferze przeważa opinia, że poza paroma wyjątkami nie ma się czym ekscytować. Mnie najbardziej zainteresowało to, że na półkach dyskontu znalazło się aż pięć win z jednego z najciekawszych regionów Węgier – Szekszárdu.
Indie nie pozwalają zapomnieć o sobie. We wspomnieniach stamtąd uparcie powracają ulice, targi, przyroda, jedzenie, Bollywood, kolorowe stroje i tłumy. Czy na tym wielobarwnym fresku jest miejsce na wino?
Generalizacje i stereotypy są złe. Ale… czasami pomagają ogarnąć dziedziny o wysokim stopniu złożoności. Weźmy np. geografię sportów wymagających tężyzny fizycznej.
Strony:
1 2
