Zgodnie ze stosunkowo świeżym zwyczajem lato rozpoczęło się przedwcześnie. To oznacza, że większość fanów wina już od tygodni przerabia letnie, orzeźwiające klasyki. A to oznacza z kolei, że można powoli przechodzić do czegoś bardziej poważnego.
Rozmach, z jakim Lidl walczy o rynek sprzedaży win w Hiszpanii, może wzbudzać uznanie w światku marketingowym. Zdarza się też, że wzbudza popłoch w szeregach hiszpańskich winiarzy.
Moda na odkurzanie zapomnianych odmian ma się w Hiszpanii coraz lepiej. W awangardzie jest oczywiście północ, z Galicją na czele. Sporo pod tym względem dzieje się nawet w najbardziej konserwatywnej apelacji regionu – Ribeiro.
Dla Hiszpanów liczy się przede wszystkim to, skąd pochodzi wino. Nikt nie zamawia w restauracji tempranillo, garnachy ani monastrella, tylko prosi się o rioję, priorat, albo jumillę. Jest jednak wyjątek: nie słyszy się, by ktoś zamawiał Rías Baixas, za to albariño i owszem.
Kiedy czerwona Hiszpania stara się odbudować swój wizerunek, biała nie przestaje zjednywać sobie fanów na świecie. Po sukcesie albariño i spółki nadciąga czas mniej znanych odmian, także tych z Katalonii.
Kto lubi białe wina Galicji? A kto lubi od dawna? No właśnie, boom na wina z północnego zachodu Hiszpanii to stosunkowo nowy fenomen. Mimo dwóch tysięcy lat tradycji świat pokochał rześkie i aromatyczne wina z albariño i godello niedawno. Ciągle nie każdy wie jednak, że winiarska Galicja jest niejednolita jak linia brzegowa Rias Baixas.
Strony:
1 2
